Nierezydent w rozumieniu przepisów podatkowych to osoba nieposiadająca zamieszkania na terytorium Polski. Inaczej mówiąc, jest to osoba fizyczna, której miejsce zamieszkania znajduje się za granicą, lub też osoba prawna, której siedziba znajduje się za granicą. Podobnie w przypadku innych podmiotów, takich jak oddziały firm, przedsiębiorstwa utworzone za granicą czy też obce przedstawicielstwa dyplomatyczne.
Warto wiedzieć, że nierezydenci podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, co znaczy, że opodatkowniu w Polsce podlegają tylko te dochody, które zostały przez nich uzyskane na terenie tego państwa. Jeżeli nierezydent jest pracownikiem nieuzyskującym dochodów z tytułu stosunku służbowego, pracy nakładczej, stosunku pracy bądź też spółdzielczego stosunku pracy, dochód nierezydenta podlega opodatkowaniu zgodnie ze skalą podatkową. Co więcej, taki nierezydent musi złożyć zeznania odnośnie tego, jak wysoki jest osiągany dochód w roku podatkowym.
Warto wspomnieć także o obowiązku przedstawienia certyfikatu rezydencji. Jest to zaświadczenie, w którym jest mowa o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych. Jest ono wydawane przez odpowiedni organ administracji podatowej państwa, w którym zamieszkuje podatnik. Jeżeli chodzi o procedury związane z wydawaniem certyfikatu rezydencji przez polskie organy podatkowe, jest o tym mowa w artykule 306 Ordynacji Podatowej. Zgodnie z nim organ może wydać zaświadczenie o miejscu zamieszania podatnika albo też siedzibie dla celów podatkowych. Co więcej, w polskich przepisach nie ma dokładnego wskazania co do tego, jakie konkretnie informacje powinny się znajdować w zagranicznym certyfikacie ani też jakie wymogi powinien on spełniać.
Pewnym jest jednak to, iż powinien to być dokument wydany przez administrację w konkretnym państwie, który będzie potwierdzał fakt, iż miejsce zamieszkania danej osoby znajduje się w tym kraju. Istotną jest również informacja na temat tego, że podatnik podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości dochodów.
